Na het GGH besloot ik het 'echte' studeren een jaar uit te stellen. Aangezien ik al een aardig woordje Mandarijn Chinees sprak, verhuisde ik naar Shanghai om daar mijn Chinees nog verder te verbeteren. Het verliep net iets anders dan verwacht: één jaar werd twee jaar, en op mijn studie in Chinese taal, cultuur en geschiedenis in Shanghai volgde een stage in een museum in Changsha. Na China besloot ik naar Engeland te gaan, om een studie in Russisch en Chinees aan de universiteit in Manchester te volgen.

Shanghai, Fudan University 

Een verhuizing naar een land aan de andere kant van de wereld, met een compleet andere cultuur, taal en levenswijze: je zou denken dat dit wel even wennen was. Ik voelde me daarentegen direct thuis in Shanghai. De vriendelijkheid van de Chinezen, de contacten met de andere internationale studenten en vooral al die vrijheid: ik kon m'n leven helemaal inrichten zoals ik dat wilde. Het Chinese Language Program aan Fudan University was zo intensief, dat mijn level Chinees in één jaar met twee niveaus steeg: van Europees niveau B1 naar C1. Naast deze taallessen was er ook nog genoeg tijd om te reizen, uit te gaan, en een beetje te ontspannen. Bovendien had ik een baantje als docente Engels aan een privéschool voor kinderen van twee tot acht jaar, waar ik anderhalf jaar heb gewerkt. De hechte vriendschappen, onafhankelijkheid en groei in kennis in dit eerste jaar zorgden ervoor dat ik eigenlijk nog niet weg wilde uit Shanghai. 

Dat kwam eigenlijk heel goed uit. Door te netwerken met mensen uit andere landen met andere studies, had ik verwacht misschien te ontdekken wat ik zelf zou willen studeren. Het tegenovergestelde was gebeurde: er ontstond alleen maar nog meer keuzestress. Ik besloot nog een half jaar in Shanghai te blijven, en schreef me in voor het Culture and Society Program, waar ik in het Chinees leerde over China's geschiedenis, cultuur en literatuur. Aan het eind van mijn tijd in Shanghai slaagde ik voor het HSK 6 (C2) examen, wat het hoogst haalbare taalniveau is. Een tijdje daarna kreeg ik te horen dat ik aangenomen was voor mijn gewenste studie aan de universiteit van Manchester, en moest ik me gaan voorbereiden op een verhuizing naar Engeland. 

Changsha, Li Zijian Art Museum 

Ik had echter nog een half jaar voordat ik naar Manchester zou gaan. Ik besloot iets heel anders te gaan doen. Ik kreeg de mogelijkheid om een stage te volgen in het Li Zijian Art Museum in Changsha, de hoofdstad van de provincie Hunan, ongeveer vijf uur reizen met de hogesnelheidstrein vanaf Shanghai. 

De aanleiding om deze stage te gaan doen was een bijzondere, iets wat de Chinezen graag 'yuan fen' (缘分) noemen: het lot dat mensen samenbrengt. Toen ik ongeveer anderhalf jaar oud was, hebben mijn ouders een portret van mij laten schilderen door een Chinese schilder, Li Zijian, die op dat moment de hele wereld over reisde met zijn kunsttentoonstelling. In 2016 ontdekten we dat Li Zijian zijn eigen museum had ontworpen in zijn geboortestad Changsha. Toen mijn ouders in de zomer van 2017 naar China kwamen om mij op te zoeken en samen door China te reizen, gingen we natuurlijk ook dit museum bekijken. We werden daar zo hartelijk ontvangen, de omgeving was zo mooi en de sfeer was zo goed, dat ik besloot terug te keren naar Changsha. 

Ik mocht drie maanden stage lopen in het museum. Vol enthousiasme werd ik verwelkomd door Li Zijian en mijn toekomstige collega's. Iedereen was Chinees en sprak beperkt Engels, waardoor ik drie maanden lang elke dag eigenlijk alleen maar Chinees sprak. Ik leidde buitenlanders door het museum rond en was tolk voor mijn baas Li Zijian, als er directe vertalingen nodig waren van Chinees naar Engels. Verder heb ik vaak interviews gegeven voor kranten en televisiezenders, aangezien de Chinezen mijn stage heel bijzonder vonden. Naast deze taken zorgde mijn baas er ook voor dat ik genoeg van China zag: hij regelde reisjes door de hele provincie in Hunan; ik begeleidde hem en een paar collega’s naar Binnen-Mongolië en Beijing om de openingsceremonie van exposities van drie bekende Chinese kunstenaars bij te wonen. Naast al deze geweldige ervaringen ben ik misschien het meest dankbaar voor het feit dat ik er een hele nieuwe familie bij kreeg: mijn Chinese collega's, mijn baas en zijn familie. Door hen heb ik het echte Chinese leven mogen ervaren, en een paar van hen zijn nu nog steeds hechte vrienden van me. Ik vond het echt vreselijk om weg te gaan uit Changsha. Weer terug in Nederland had ik lang last van heimwee. Mocht je ooit in de stad Changsha zijn, vergeet dan niet om het Li Zijian Art Museum te bezoeken: het is een geweldige omgeving en het zal zeker een diepe indruk op je maken. 

Verliefd op China 

Leven in China heeft een grote invloed op me gehad. De Chinezen hebben een ontzettend groot hart, en ik ben overal altijd vriendelijk ontvangen. Zodra Chinezen merken dat je als buitenlander Chinees spreekt,  houden ze niet meer op met praten en prijzen je, want 'je Chinees is zo ontzettend goed'. Vaak al na een simpel 'ni hao' (=hallo). 

Ik heb me zowel in een wereldstad als Shanghai, als in een wat 'Chinesere' stad Changsha nooit onveilig gevoeld. Dit vind ik zo mooi aan de Chinese cultuur: mensen respecteren elkaar en laten elkaar in hun waarde. Iedereen doet zijn eigen ding en vrijwel niemand bemoeit zich met een ander. Ook al is het verkeer chaotisch, of dringen mensen voor in de rij, of wordt er flink geduwd in de metro: niemand wordt boos. Verder zijn Chinezen heel direct, 'bedankt' of 'alstublieft' zeggen is niet gebruikelijk. En Chinezen hebben humor en nemen geen blad voor de mond. Heerlijk! 

Daarnaast is het dagelijks leven erg handig ingericht. In China kun je met je telefoon alles regelen: je kunt overal betalen met je telefoon, zowel in een grote shopping mall als bij een klein street food tentje. Je kunt online eten bestellen bij elk willekeurig restaurant, van een simpele bubble tea tot een groot avondmaal, dat twintig minuten later bij je deur wordt afgeleverd. Wat je maar nodig hebt aan kleding en levensmiddelen, tot zelfs huisdieren: bestel het online, en voor een laag prijsje heb je het één tot twee dagen later in huis. 

Een vriendin van mij uit Changsha gaf eens de perfecte beschrijving van China. Als je op de hoek van een willekeurige straat staat en om je heen kijkt, lijkt het soms alsof je je in verschillende tijden bevindt. China ontwikkelt zich ontzettend snel. In Shanghai zijn oude wijken zo goed als verdwenen, maar Changsha zit midden in die ontwikkelingsfase. Nieuwe flatgebouwen torenen overal bovenuit, enorme constructiekranen zijn bezig met de nieuwe 'batch' nieuwbouw. Maar er staan vaak ook een paar vervallen huisjes waar nog steeds mensen in wonen, en je ziet mensen op straat met fietsen die zo uit elkaar kunnen vallen. China is aan de ene kant een land van snelle ontwikkeling, maar aan de andere kant ook een land waarin de tijd stil is blijven staan. Ik hoop maar dat de snelle ontwikkeling het oude China niet zal vervagen. 

Momenteel schrijf ik dit vanuit Manchester, waar ik een joint honors bachelors degree volg in Russisch en Chinees. Ik ben hier net twee weken, en voel me helemaal op m'n plek. Maar om eerlijk te zijn zie ik erg uit naar mijn exchange year in China over twee jaar.